"Beter Is Ons Devies"

[Peter Glas]

Logboek Biod Extase 4L 550 81 340

001: WAT ERAAN VOORAF GING

Hoe kwam de laatste Biod Extase 23 jaar nadat ze de fabriekspoort verliet bij ons terecht? En hoe vergaat het deze sluitsteen uit de Extasereeks? In deze biodbabbeldraad boekstaaf ik de recente geschiedenis van de 550 81 340, afgeleverd in april 1981 en sinds oktober 2004 in ons bezit.

Ons Esvo éénstoks trekkerstentje bleek toch wel veel kleiner dan de Eriba Touring die we juni 2004 van mijn ouders mochten lenen. En een tourtje langs Limburg & Frankrijk was met ons zoontje Wim (2002) toch wat gemakkelijker dan met de rugtassen op treinen door Roemenië. De bruin/beige Eriba met zijn parmantige oranje hefdakje vormde de opmaat voor de aanschaf van onze Biod.

KOGELDRUK
Voorzichtig als mijn vader is, had hij een vernuftige constructie gebouwd om met een oude personenweegschaal de kogeldruk te bepalen. Op de weegschaal ging een plankje, met daarin een uitsparing die het handvat van de weegschaal vrijliet. Weegschaal met plankje plaatste ik onder het trekpunt van de dissel, en met een rechtopstaand, op maat gezaagd eind stalen gaspijp plaatste ik het trekpunt in de juiste horizontale positie op de weegschaal. Zakje piepers wat naar voren, formicatafeltje naar achteren... ...mijn vader wil dingen nooit ongeveer weten... ...hij wil het EXACT weten. Dus stuurt hij zijn oudste zoon met adequate meetapparatuur op pad. "Druk van vijfenvijftig kilo is optimaal, Peet. Maar niet minder dan vijftig."
Zelf heb ik geen oude weegschaal, en gaspijp evenmin. Ik denk dat ik bij de vakspecialist maar voor vier euro een kogeldrukmetertje aanschaf. Stukken praktischer.

SLAAPRITME
Eerste stop was in Schinnen, Zuid-Limburg. Een natuurcamping aan de Altaarstraat. Zoals we verwachtten duurde het een paar dagen (nachten) voordat toen nog amper tweejarig Wimmetje aan de nieuwe slaapplaats gewend was geraakt. Zo voorkwamen we dat we oververmoeid zouden moeten rijden. Beviel prima!
De natuurcamping was uitstekend geschikt voor het opstarten van ons slaapritme. Voor de verandering eens een camping met echt goed sanitair. En in juni lekker rustig, duidelijk het voorseizoen. Wij waren verruit de jongsten tussen alle senioren in. Ach, de meeste mensen ontdekken pas op latere leeftijd wat echt leuk vacantievieren is, wij kijken het gewoon nu al van de ervarener klasse af. Eriba's waren oververtegenwoordigd. Maar geen Biod gezien. Wel Awacs...

BIOD
In onze Eriba waren wél Biod's te zien! Prints van de brochures van deze liefhebberssite. Ik was me al aan het oriënteren tot en met. Dat vacantie met een caravan goed zou bevallen verbaasde me niets, en we hadden nog voor we weggingen al gepraat over een eigen caravan. Via de site oldtimercaravanclub (OCC) had ik al vastgesteld de oude Biodtypes Expert en Extase met stip de mooiste te vinden. En nog eens van misschien wel het beste merk ook.
Mama was douchen, 'de mannen' bekeken op bed de diverse Biodfolders. Op een langwerpige stonden alle types naast elkaar opgesteld, van Bambi tot Expert.
"Wat is dit, Wim?" vroeg ik op de plaatjes wijzend.
"Vehven" placht Wim te zeggen.
"Heel goed, een caravan!"
Het gezellige sfeertje van écht huiselijke caravans spatte van de plaatjes af.
De Biodvoorpret was al in volle gang.

REMMEN
Met alleen de rit van Barsingerhorn naar Schinnen als caravanervaring twijfelde ik of het nou aan mij lag of niet. Maar bij de hellende afrit van de A76 vond ik de remweg wel erg lang! Ik had het gevoel dat de remmen van de Eriba het niet goed deden. Dus om daarmee nou de Vogezen in te gaan...
Na een dag of vier ben ik op zoek gegaan naar een caravanboer.
"Vol, mijnheer. Hooitijd! Twee maanden wachttijd, minimaal" kreeg ik te horen.
Ik vroeg of de monteur dan, als hij geen tijd voor een reparatie had, niet eens een rondje met mijn combinatie wilde rijden.
Waar het mij om ging was: lag het nou aan mij, of was er echt wat mee mis? Anders zou ik sowieso wel in Nederland blijven.
"Nee mijnheer, daar beginnen we niet aan. Op zo'n basis stuur ik u niet de bergen in."
Geef de monteur eens ongelijk.
We besloten daarom aanvankelijk maar in het vlakke Nederland te blijven. De tweede camping was bij Baarle Nassau.

PETWEER
Eriba of Esvo, je houdt het in de caravan wel wat langer uit als het regent. Maar Wim kon alleen nog op z'n kont rondschuiven, en dan is de caravan wel weer erg klein. We pendelden tussen een natte schommel, het slecht-weer-gebouw en onze caravan maar waren het na drie dagen echt zat.
We trokken de stoute schoenen aan en pikten de volgend ochtend de verregende Eriba aan onze 206, op naar de Vogezen. Want het zou waarschijnlijk toch wel aan mij liggen, dat heb ik van mijn vader, die soms overdreven voorzichtigheid. Zegt ze.
De ritten over de overwegend vlakke snelwegen verliepen zonder problemen. Via een SVR-camping in Epinal en later in nog een klein ander plaatsje raakten we uiteindelijk in Gérardmer. Triatlon gezien daar (zoals dat zo mooi in het Frans heet: "Iron Man France") Daar hadden we schitterend weer.

BEKIJKS
De oubollig bruin/beige Eriba contrarsteerde net zo met onze moderne helblauwe Peugeot als een aardbei in zijn schaaltje yoghurt. Op campings en in wegrestaurants raakten we soms aan de praat met mensen.
"Ja, we hadden jullie al zien rijden" zeiden ze dan.
Oh?
Wij hen niet.
Dat gevoel beviel ons wel!


ONDERHOUDSBEURT
Terug naar huis moest ik op de snelweg tussen Visé en Maastricht in de ankers. In de bergen had ik bij afdalingen het tempo zonder problemen kalm kunnen houden door hoofdzakelijk op de motor af te remmen, maar op de vlakke snelweg kwam het toch echt op de remblokken aan. Weer zo'n lange remweg...
...thuis mijn voorzichtige vader toch maar een onderhoudsbeurtje aangeraden voordat hij zelf zou vertrekken. En jawel hoor, de remmetjes bleken niet goed gefunctioneerd te hebben. Lag het dus toch niet aan mij. Aan de andere kant wel stom dat ik er toch mee doorgereden ben. Ik nam me voor dat nooit meer te laten gebeuren.

Eind 2004 mochten wij onze eigen BIOD kopen, omdat het vriendelijke echtpaar waaraan hij sinds 1986 had toebehoord bereid was er afscheid van te nemen ('hij' overigens met nog meer moeite dan 'zij')



De 550 81 340 (want dat is het chassisnummer van onze 4L) heeft bij de vorige eigenaren dienst gedaan achter een krachtige Saab. Zij heeft voornamelijk het traject Holland -- Hispanje v.v. bediend.
De blauwe striping is niet origineel. het breekt de lijn van de caravan in mijn ogen in ongunstige zin, vooral aan de achterkant. Het leuke van een Extase 4L vind ik het ronde, compacte cocon-effect. Zonder striping vind ik dat persoonlijk mooier tot uiting komen. De striping is daarom in 2006 verwijderd.


Van binnen ziet de caravan er werkelijk keurig uit. De vorige eigenaren zijn er beslist zuinig mee omgesprongen.

De bekleding van de wanden is het nieuwe, dikke gladde materiaal dat alleen in de laatste Extases is toegepast, en verkeert in goede staat. De kachel en koelkast zijn origineel en functioneren naar behoren. Verduistering en degelijke Hamstra rolhorren, ook voor het dakluik, maken het interieur compleet.

Het leeshoekje voorin wordt de eerstkomende jaren praktisch permanent tot stapelbed omgetoverd. Dankzij bemoedigingen van Lex Meuldijk en tips van Johan de Jong heb ik er alle vertrouwen in.

Op de camping is te zien hoe parmantig het dakluikje op de caravan staat. Ik vind het een koddig gezicht. Ik kan me niet aan roomsoesassociaties onttrekken, hoor. En zien jullie de disselhoes? Die was niet bij de koop inbegrepen. Ik heb van mijn Grote Caravanspecialist, Peter van Baaren uit Winkel (NH) een minstens zo mooi exemplaar gekregen. Die ondernemer had er wel oren naar zijn naam aan een Extase te verbinden. "Je onderschat hoeveel dat doet" verzekerde hij mij. Prachtig, zo'n Eriba-specialist die tevens zo'n oude BIOD een warm hart toedraagt! Ik gun hem met verve die eer om met zijn hoes op onze dissel te prijken.

De deur is veel witter dan de rest van het casco. Merkwaardig wit, kan je wel zeggen. Ik zou zelfs zover in mijn waardering durven gaan door te stellen dat de deur hoogst merkwaardig wit is uitgevallen. Hier wordt in de toekomst nog wat aan gedaan, het zal wel op een rollertje RAL1013 neer gaan komen.

RITTEN EN BELEVENISSEN IN 2006
Hierover kan ik jullie pas informeren als deze achter de rug zijn.
Wordt vervolgd!

_________________
Peter Glas
Barsingerhorn
Extase 4L (april 1981)

[pm3]

In navolging van Peter Glas onze vakantie-ervaringen, en waarom we nu, als ik halverwege de veertig ben, een caravan heb gekocht...

Wij beginnen heel jong met kamperen. Op de bromfiets met pap en mam vanuit Eindhoven met een tent naar de Harskamperdennen. Het was 1965, ik was 4... Een gezin van 2 volwassenen en 3 kinderen, dat was wat moeilijk op de brommer, dus werden opa en oma ingeschakeld om mijn broer naar de camping te brengen. Die hadden een klein autootje, dus de kampeeruitrusting ging in een hutkoffer met van Gend en Loos...

Jaren later, 1973, gingen we voor het eerst naar Frankrijk. We huurden een huisje, maar voor onderweg was er een tweedehands bungalowtent aangeschaft. In de renault 4, inmiddels met vier kinderen... Drie op de achterbank, en ik mocht in de kattenbak, waar met behulp van een oude plunjezak (mijn vader was in dienst geweest) overdwars een bankje was gemaakt.

Vlak ten zuiden van Parijs de eerste overnachting. Mijn vader had, met zijn kampeerervaring, zijn opzetcapaciteiten enigszins overschat... Het frame van de nog nooit door hem opgezette bungalowtent leverde wat problemen op...

De andere kampeerders hadden hun ogen al uitgekeken toen er 6 mensen en een kampeeruitrusting uit een viertje kwamen geklommen, maar moeten zich echt vermaakt hebben in de twee uur die het duurde om het frame van de bungalowtent in elkaar te zetten. Toen was het doek aan de beurt. De zak met het doek werd uit de auto geladen... Maar helaas... Mijn oudste broer (toen 16) had een kleine tent, en in plaats van de zak met het doek van de bungalowtent, was die kleine tweepersoonstent ingepakt.... In die tijd heb ik heel wat nieuwe Nederlandse woorden geleerd.
In diezelfde vakantie moesten we na 4 dagen terug naar huis omdat mijn opa overleed en we zijn in 1 mistige nacht naar huis gereden...

Gelukkig weerhield het mijn ouders er niet van om een grote liefde voor Frankrijk en kamperen te ontwikkelen, we gingen dan ook elk jaar die kant op. Mijn vader, wijs geworden, maakte routeboekjes met een zeer strakke planning: de tankstations, gemiddelde snelheden en rusttijden waren op de minuut nauwkeurig gepland, en als we te langzaam reden, moesten we korter lunchen... Echt vakantie!
Later met vouwwagens, altijd oude bakken, met het hele gezin, en vriendin (nu vrouw) mee, rondjes Frankrijk. Heerlijk!

Nog weer later zelfstandig vakantie. met vrienden en vriendinnen op de fiets Nederland door. Wegens lawaai maken van campings afgeschopt, benijd omdat ik als enige jongen met vijf meiden op vakantie ging, en in 1 tent mocht slapen, kortom een heerlijke tijd. Mijn vriendin, uit een degelijk Gereformeerd nest, mocht niet mee... Maar dat bleek onze relatie niet te schaden, gelukkig.

En dan eindelijk met mijn vrouw, op vakantie. Eerst met nog een stel in een Datsun 100 en een bungalowtent naar Zweden. Dat was voor de auto te zwaar, 4 lekke banden in 1 vakantie...

Daarna de vouwwagen van mijn schoonouders mee. Naar Noorwegen, 7000 km. in drie weken, een heerlijke tocht tot boven de poolcirkel.

Maar ja, er komen kinderen, en dan doe je de eerste jaren dat soort dingen niet. Gelukkig worden ze groter, en we kochten een oude Alpenkreuzer en gingen ermee op stap. Nederland, Frankrijk, heerlijk. In 1996 kochten we een nieuwe Conway vouwwagen. Natuurlijk hebben we toen ook gekeken naar een tweedehandse caravan, maar wat moet je met twee meiden? Een grote caravan wilden we niet, een kleine was gewoon te klein. En een vouwwagen is tenminste nog echt kamperen, toch? Caravans, das voor oude mensen...
Maar ja, na jaren oost-europa, en dus regelmatig regen, en na aansluiting bij de nieuwsgroep nl.reizen.caravan, kom je in aanraking met caravanners. En ze blijken lang zo erg niet als je dacht... Natuurlijk, het rijden met een vouwwagen is veel zuiniger en gemakkelijker, het opzetten is eigenlijk zo gebeurd, duurt niet veel langer dan een caravan met voortent, en de ruimte is ongeëvenaard... Maar als mijn schoonouders de boerderij verkopen, zijn wij de stal kwijt, waar we het ding altijd lieten drogen. Een (voor)tent til ik naar zolder, dat lukt met de vouwwagen niet...
Na een Pinksterkamp waar we de boel met regen moesten inpakken, was ik overstag. Ik wilde weleens kijken naar een caravan. Merina was echter nog niet overtuigd... Gelukkig kwam de postcodeloterij met een paar duizend over de brug, en toen was de beslissing snel genomen: een caravan. Via Lex en Peter kenden we de BIOD, en zo-een moest het worden! Geen klusser, ik heb twee linkerhanden...

Maar ja, Lex had een Excellent te koop, wel een klusser... En we waren verliefd op dat ding. Haar ronde vormen, de inrichting, de isolatie, het bijzondere verwarmingssysteem... Prachtig ding!

Dus nu hebben we een vouwwagen en een caravan. Merina wil de vouwwagen nog niet verkopen, stel dat de caravan niet bevalt... Maar ik weet zeker dat dat niet het geval zal zijn. Kleiner dan de vouwwagen, dat wel, maar zo mooi....

En zo zijn wij dus aan onze BIOD gekomen. Geen idee wat de historie van ons Bolleke is, maar er is niet in slecht en koud weer gekampeerd, gezien de staat van de verwarming, die heeft echt 10 jaar niks gedaan.

Goed, dit was het dan... Verhaal geïnspireerd door Peter Glas, Dank je!
_________________
vrgr, PP
BIOD Excellent 1981 met STABIFIX 3
recepten en reizen:
http://www.pm3.nl

[Lex M]

Mijn verhaal is allen bekend, neem ik aan?
_________________
Lex M
Bambi 1979 met Stabifix4, gesleurd door een heel comfortabele Volvo V40 D2 Automaat (2013), met maandelijkse Jetten-aflaat van €120

[pm3]