|
25 mei, vrijdag
Info on Durmitor : click. Om 9u vertrek van de zogenaamde jeeptoer (4wielaangedreven suvs). Het is bewolkt, maar droog, en dat is al heel wat. De temperatuur lijkt ook iets hoger (17C is beloofd). Eerst door de kloof naar de brug, alwaar een fotostop. Astrid blijkt te ziek om verder mee te reizen, daarom gaat 1 auto terug met A., Wim en Jos. Wij rijden verder omhoog naar Zabljak, de hoogst gelegen plaats in Montenegro (1400m). Het is een wintersportoord. Maar het ziet er niet uit. In de omgeving lijken vele (vakantie)huizen zo maar willekeurig neergegooid. Ook kleine nederzettingen van vakantiehuizen. Ook hier lijkt de crisis toe te slaan, huizen zijn onafgebouwd. In Zabljak drinken we koffie in een café. Dan via smalle weggetjes omhoog, naar een punt waar de hoogste piek van Durmitor te zien is, als er geen wolken zouden zijn. Wel zien we heel even een aarzelend zonnetje. Verder omhoog (volgens Jan tot zo'n 2000m), waar nog sneeuwplakken liggen. En weer omlaag naar de rand van de Susica-kloof. We slaan van het asfaltweggetje af naar een rotspad dat de kloof in gaat naar het Susicko-meer (van dooiwater, szomers is het weiland). Het gehobbel duurt 25 minuten. Maar dan ook weer 25 minuten omhoog aan de andere kant. De wanden van de kloof zijn behoorlijk steil. Over een hoogvlakte naar een restaurant, waar we een lunch opgediend krijgen: soep, gaargestoofd draadjesvlees, waar de botten en aanhangsels nog aan zitten, met aardappels en sla. R geniet. Het vlees is goed te eten, maar als ontdaan van de ongerechtigheden en niet te veel (vindt L). We eten op het terras, wel overdekt , maar erg fris :-( Dan weer verder, maar dat blijkt dezelfde weg terug te zijn, dus weer 50 minuten lang hobbelen de kloof in en uit :-( Het weer is intussen erg verslechterd. Op het kamp regent het ook nog. We vinden dat we zo langzamerhand eens wat beter weer verdienen ;-) Na de afwas en andere huishoudelijke bezigheden smaakt de 'borrel' weer goed :-) |
