Vereniging Natuurlijk Roderveld!

Nieuwsbrief nr 2, jaargang 6, 9 April 2004

In dit nummer:

De afgelopen maanden

Wij correspondeerden met B&W over de evaluatie van de besluitvormingsprocedure rond de AZC-vestiging. B&W hadden dat destijds toegezegd, maar op ons eerste verzoek kregen we het antwoord dat zij zich van een dergelijke toezegging niets konden herinneren.

Wij schreven een tweede brief waarin wij aankondigden desnoods zelf een onderzoek te zullen (laten) doen. In de wandelgangen van de nieuwjaarrecepties kwam het tot een gesprek. B&W zeiden onmogelijk te kunnen meewerken aan zo’n onderzoek omdat zij als bestuur niet hun voorgangers kunnen afvallen (mochten de resultaten daartoe aanleiding geven). Na raadpleging van de achterban vonden zowel B&W als Natuurlijk Roderveld! dat er een streep onder het verleden zou moe-en worden gezet, anders kan nooit met een schone lei worden begonnen. Hoe dat afliep leest u elders.

Bij het scheiden van de markt leert men de kooplui kennen! Zo ook de asielzoeker die nog wat proletarisch klust. Een inwoner van Roden miste zijn GSM en meldde dat bij de politie om te horen dat binnen een uur na het verlies het toestel was leeggebeld door een lang gesprek met Togo. Hoewel het nummer in Togo bekend was, achtte de politie het verder niet belangrijk genoeg om tot vervolging over te gaan. Naast het AZC worden de sportverenigingen regelmatig bezocht door kwade gasten Besturen missen vervolgens alles wat los en vast zit en stappen op het AZC af (toegegeven, er is geen bewijs dat het om asielzoekers gaat). Het COA-management heft ten einde raad de handen omhoog en geeft toe dat het bar en boos is met gestolen spullen nu het AZC gaat sluiten. Ook zij zien uit naar het verlossende einde.

Regionaal werd door sommige politici stelling genomen tegen het landelijke asielbeleid. Het terugkeerbeleid vergelijken met deportatie in de tweede wereld oorlog vraagt erg veel fan-tasie. Na de nodige ketelmuziek kreeg de nuchterheid gelukkig weer de overhand. Kennelijk zijn er weinig aanhangers van het besturingsmodel bananenrepubliek. Enkele fundi’s wandelden eind februari van Gronin-gen naar Den Haag (nou ja het grootste stuk per trein) om niet gehinderd door enige par-lementaire uitspraak bij Rita Verdonk nogmaals te pleiten voor een generaal pardon. Er stond nog een grote foto in het Nieuwsblad van een miniscuul wandelclubje, maar verder bleef het stil.

De landelijke politiek werd in Februari overheerst door het terugkeerbeleid van Rita Verdonk. Dat is een ingewikkelde materie want je moet balanceren tussen het verstand dat zegt dat een asielbeleid alleen maar kan bestaan als er ook wordt uitgezet en het gevoel dat zich in individuele gevallen verzet tegen uitzetting. De verschillende politieke partijen hadden zich aardig vastgebeten in hun standpunt en wezen naar elkaar als schuldige voor de ontstane situatie. In zo’n met emoties beladen debat vliegt een politicus en bestuurder licht uit de bocht. Enkele sterke staaltjes:

  1. Een bevlogen kamerlid betoogt dat een meerderheid van de kiezers tegen het terugkeerbeleid is, terwijl peilingen juist uitwijzen dat ruim 60% van de kiezers het beleid van Rita Verdonk steunt. Als de minister daarnaar verwijst, doen peilingen er niet meer toe.
  2. Een kamerlid pleit voor asiel voor families met dochters die de kans lopen te worden besneden. Ayaan Hirschi Ali werd ooit weggehoond wegens onbegrip voor de eigen cultuur toen zij besnijdenis bij wet wilde verbieden en dat ook wilde laten controleren.
  3. Een kamerlid wil dat Rita Verdonk de criteria bekend maakt waarop zij van haar discretionaire bevoegdheid gebruik maakt. De minister legt uit wat discretie betekent. Antwoord: Niets mee te maken.
  4. Een kamerlid wil dat de minister erkent dat Achmed uit Somalië toch echt een zeer duidelijk schrijnend geval is. De minister zegt niet op incidentele gevallen te willen reageren omdat zij de dossiers niet openbaar kan maken.
  5. Een kamerlid wil dat de minister van een ander getal dan de 26.000 uitgaat. De minister legt uit dat zij de wens van de kamer uitvoert.
  6. Een partijvoorzitter roept burgemeesters op tot bestuurlijke ongehoorzaamheid. Nadat er een stormpje losbreekt, trekt hij zijn keutel weer in en is verbaasd dat hij zich in de voet heeft geschoten. Hij zwijgt verder.
  7. Een oud minister zegt dat je de zaak volledig moet omkeren. Uitgangspunt zou moeten zijn dat iedereen op humanitaire gronden onder een pardon regeling valt. Wat is daar mis mee? Dat er een wet is aangenomen is weliswaar een feit, maar is nu eenmaal voortschrijdend inzicht.
  8. Een kamerlid vindt het onacceptabel dat asielzoekers na 7, 8, 9 jaar alsnog een afwijzing kunnen krijgen. De minister zegt dat de overgrote meerderheid van de 26.000 asielzoekers hier ongeveer 3 jaar verblijft. Antwoord: Daar gaat het nu niet om.
  9. Een burgemeester verklaart op voorhand dat het terugkeerbeleid inhumaan is en dat hij daar dus niet aan kan meewerken. Op de vraag of hij een eigen beleid gaat voeren, antwoordt hij ontwijkend.
  10. Een vakbondsbestuurder wil dat gewetensbezwaarde dienders werk mogen weigeren bij het uitzetten van gezinnen. Arbeiders die uit geweten niet staken, heten in vakbondskringen onderkruipers.
  11. Een kamerlid wil dat ernstig zieken alsnog onder deze pardonregeling vallen. De minister legt uit dat dit staand beleid is.
  12. Een kamerlid zegt het onaanvaardbaar te vinden dat er asielzoekers op straat komen te staan. De minister herinnert hem aan de ook door hem verdedigde nieuwe asielwet, waarin asielzoekers die niet meewerken uiteindelijk op straat worden gezet. Antwoord: Dat ligt anders, ik ben tegen uw beleid.
  13. Een oud minister bepleit dat oud minister Hirsch Ballin nog eens naar alle gevallen gaat kijken. Hem wordt tegengeworpen dat hij altijd heeft aangedrongen op duidelijkheid. Die is er nu en dan geeft hij weer valse hoop? Hij antwoordt behendig dat duidelijkheid op zich geen waarde heeft.

Erg opvallend was het vertekende beeld in de media. Veel schrijnende gevallen werden de bühne opgejaagd, maar nooit hoorde je van een asielzoeker die (na als schrijnend geval te zijn erkend) onmiddellijk naar zijn thuisland op vakantie ging.

Die vertekening tref je veel aan. Een Rodens weekblad vroeg Rodenaren naar hun mening over de sluiting van het AZC. De krant vernam dat het AZC best mocht blijven. Bij een anonieme enquête wil bijna niemand een AZC achter zijn huis. De leden van Natuurlijk Roderveld! weten uit ervaring de redenen, alle mooie prietpraat in de media ten spijt.

Toen de kruitdampen van het debat waren opgetrokken had de asiellobby al weer een nieuw mikpunt gevonden. Nu was de nieuwe asielprocedure weer niet goed, want in 48 uur kon je onmogelijk vaststellen of een verzoek terecht of onterecht werd gedaan. Het hoofd van de IND legde nog eens zuchtend uit dat de intake procedure juist bedoeld is om de serieuze gevallen te onderscheiden en dat rechterlijke uitspraken de hele procedure zorgvuldig achten. Na een laatste pruttel dat de intake procedure beter 96 uur kon duren (willekeurig want het was ooit veel langer en begin 1998 24 uur en daarna 48 uur) was ook deze losse flodder weer voorbij.

Het aantal asielzoekers daalt intussen gestaag. In de EU werden in 2003 288.000 aanvragen gedaan, ongeveer 22% minder dan in 2002. Nederland kreeg 13.400 aanvragen en dat is 28% minder dan vorig jaar. In de jaren dat Nederland een luilekkerland was, kwamen er bijna vier keer zoveel!

Rita Verdonk smeedt het ijzer nu het heet is. Zij kondigde aan dat immigratiebruiden en bruidegommen in hun eigen land en op eigen kosten een taalcursus moeten volgen. In de ambassade kan men dan examen doen en alleen bij slagen wordt een machtiging tot voorlopig verblijf afgegeven. Hoewel er nog werd geprotesteerd tegen deze volgens sommigen hardvochtige maatregel verklaarde de minister eenvoudig dat men dat toch wel voor een huwelijkspartner over mocht hebben. Einde discussie?

De strijdbijl begraven ?

Zoals elders gemeld zijn B&W en Natuurlijk Roderveld! met elkaar in gesprek geraakt over het beëindigen van hun conflict. Tijdens een open discussie op het gemeentehuis

tussen Jan Bakker, Hans van der Laan, Pieter Buijs en John Simons werd op constructieve wijze consensus bereikt over de volgende verklaring:

Burgemeester en wethouders van Noordenveld en de vereniging Natuurlijk Roderveld! zullen tijdens een bijeenkomst op 19 April 20.00 uur in de Winsinghhof in Roden een dikke streep zetten onder hun jarenlang slepende conflict over het AZC aan de Hullenweg in Roden.

  • Terugkijkend hebben beide partijen de gevolgen van de in 1998 gevolgde AZC-procedure onderschat en zij betreuren dat deze zoveel commotie heeft veroorzaakt bij de buurtbewoners.
  • B&W erkennen de geluidsoverlast van het AZC voor de omwonenden.
  • B&W zullen de uitgebrachte adviezen over geleden planschade met een positief advies ongewijzigd voorleggen aan de raad.
  • B&W zullen de gehele infrastructuur op het AZC-terrein (laten) verwijderen. Boomwallen blijven staan.
  • Natuurlijk Roderveld! ziet af van de toegezegde externe evaluatie van de besluitvormingsprocedure in 1998-1999.

Door deze verklaring en het begraven van de strijdbijl kan worden begonnen aan het herstel van vertrouwen tussen bestuur en de omwonenden. Tevens kan de gemeente met een schone lei gaan werken aan wijziging van het bestemmingsplan voor het voormalige AZC-terrein.

Namens B&W Noordenveld: Hans van der Laan, burgemeester

Namens Natuurlijk Roderveld!: Lex Meuldijk, voorzitter

13 april 2004

In deze nieuwsbrief hebben wij B&W nimmer gespaard met onze kritiek. Daar was ook alle reden toe. Met deze verklaring tonen B&W voor het eerst begrip voor de overlast die de gehele procedure en het AZC hebben veroorzaakt. Als dat in 1998 was gebeurd, tja dan zou deze nieuwsbrief er wellicht niet zijn geweest!

Wij zijn 5½ jaar verder en in 2004 geven wij B&W een pluim voor de constructieve wijze waarop zij met ons bereid zijn aan herstel van normale verhoudingen met de buurt te werken.

Betekent dit nu dat de vereniging zich kan opheffen. Op termijn is dit zeker een optie, maar totdat alles op het AZC-terrein in de oude staat is hersteld, blijven wij waakzaam.

Kent u de POLCA al ?

Tijdens de heisa in de media rondom het terugkeerbeleid van Rita Verdonk werd menig boegbeeld van de asielzoekerslobby geïnterviewed. Als je alle kritiek van hen op de asielprocedure probeert te ordenen kom je tot de enig juiste politiek correcte asielprocedure POLCA. Die gaat in zeven stappen:

  1. De vreemdeling arriveert in Nederland en heeft recht op onderdak, rechtsbijstand en duidelijkheid. Zijn advocaat regelt de asielaanvraag, waarna de vreemdeling per definitie vluchteling is geworden.
  2. De IND dient zijn asiel aanvraag snel en adequaat te onderzoeken. De vluchteling mag feiten verzwijgen over zijn verleden die zijn asielkansen verminderen.
  3. Indien zijn aanvraag wordt afgewezen, kan hij op drie gronden protesteren (a) Er zijn verwachtingen gewekt (b) Er zijn nieuwe feiten (c) Er is nog geen duidelijkheid.
  4. Indien zijn aanvraag hernieuwd wordt afgewezen heeft de vluchteling het recht om zijn zaak in de landelijke politiek te brengen en gesteund door lokale bestuurders te wijzen op de ernstige lokale gevolgen van landelijk beleid. De minister moet gemotiveerd reageren op deze vraag om rechtvaardigheid.
  5. Indien zijn aanvraag onherroepelijk hernieuwd is afgewezen, kan hij een verzoek doen als schrijnend geval te worden (h)erkend. Die melding heeft opschortende werking voor uitzetting.
  6. Indien hij geen schrijnend geval is en zijn aanvraag waarlijk onherroepelijk hernieuwd is afgewezen, kan hij een beroep doen op het humaniteitsbeginsel. Volgens dat beginsel zijn er in incidentele gevallen zeer klemmende redenen om de ooit beloofde duidelijkheid te verschaffen.
  7. Indien zijn aanvraag absoluut waarlijk onherroepelijk hernieuwd wordt afgewezen, heeft hij het recht om in hongerstaking te gaan en daarmee heropening van zijn zaak af te dwingen.

Na een uitglijder van Jan Pronk is Rita Verdonk begonnen aan de ontpronking van haar departement. Jan Pronk weet van de prins geen kwaad en constateert met droefheid dat hij van het overleg is uitgesloten. In de linkse kerk kijkt men ongelovig op van het brevier: "Wat is er mis gegaan?"

De worsteling van de PvdA met immigratie

Dit voorjaar hebben bijna alle partijen een eigen notitie uitgebracht over het hete hangijzer immigratie. Nadat de LPF als eerste huwelijksmigratie wilde aanpakken zijn alle andere partijen gaan bewegen. De multiculturele samenleving verbleekte van een ideaal via een feit waarmee men moest leven tot een mogelijk ongewenst verschijnsel. De PvdA kent historisch een traditie om voor de verdrukten op te komen en het is niet meer dan logisch dat een debat over immigratie binnen de PvdA lijkt op jongleren met kristallen bollen op een druk marktplein.

Het rapport van de PvdA toont de sporen van daarvan. Men wil af van het begrip allochtoon. Tot voor kort moesten er speciale ambtenaren en subsidies voor allochtonen komen en schoen worden extra bekostigd als ze veel allochtonen hebben. Ook is bekend dat mensen uit de tweede generatie allochtonen soms slechter zijn geïntegreerd dan mensen uit de eerste generatie. Dat wordt allemaal simpel weggedefinieeerd door niet meer van allochtonen te spreken. Hoe heten die mensen dan nu? Migranten, maar er mag beslist geen onderscheid worden gemaakt tussen een westerse (cultuur eigen) migrant en een niet-westerse (cultuur vreemde) migrant. Waarom niet, zo zult u denken? Mag niet van de PvdA, punt uit.

Hier en daar worden nuchtere constateringen gedaan zoals "de instroom van laagopgeleide migranten kan de verzorgingstaat bedreigen" en "er valt niet meer tegenop te integreren". Maar de logische vervolgstap, namelijk die immigratie tegengaan wordt niet gezet, kan ook niet worden gezet met vasthouden aan de ideologie. Men komt tot de aanbeveling dat migranten moeten kunnen lezen en schrijven in ja heus hun eigen taal (niet in het nederlands). Doet de migrant dat niet, dan mogen daar geen gevolgen aan worden verbonden.

Bij de toelichting repte Schelto Patijn weer van de verworvenheden van de multiculturele samenleving, maar hij bleek daarmee te duiden op het concertgebouworkest dat zoveel buitenlandse musici heeft.

Het grote probleem bij de PvdA is de blinde vlek voor cultuur als discriminator tussen mensen. De beroemde nederlandse econoom Hofstede heeft dat begrip geoperationaliseerd en dan blijken de man/vrouw verhouding en het recht op een eigen afwijkende mening binnen een groep belangrijke criteria te zijn. Vanuit dat cultuurbegrip is een dirigent uit Estland niet van een andere cultuur, maar een Rif-marokkaan die zijn vrouw vanuit zijn religie ondergeschikt acht wel. Dat weet Schelto Patijn natuurlijk ook wel, maar hij kan het niet zeggen in het openbaar. Dus zingt hij tegen beter weten in het liedje dat door werk en sociaal economische emancipatie het wel goed komt met de integratie. Uiteindelijk blijkt hij zelfs voor immigratie, mits de migrant maar alfabeet is.

Wist u dat