Aangezien niet alle aanwezigen dagelijks in Den Haag komen, werd de kans om over het Binnenhof te wandelen en misschien nog een politiek kopstuk tegen het lijf te lopen niet onbenut gelaten. Op een gegeven moment stonden we op het Binnenhof midden tussen de fotografen en tv-ploegen. Deze bleken niet voor de delegatie van Natuurlijk Roderveld te zijn uitgelopen maar te wachten op Balkenende die een bezoekje aan de informateur bracht. 
Na wat politieke sfeer opgesnoven te hebben en de achterkamertjes van afstand te hebben aanschouwd, ging het richting Kneuterdijk, daar waar de Raad van State haar domicilie heeft. In de wachtruimte bleek de tegenpartij nog even op zich te laten wachten, met name de jurist van de gemeente had blijkbaar moeite de weg te vinden.
Uiteindelijk kon de zitting een half uur later dan gepland beginnen. Konden we op het Binnenhof geen politicus traceren, dit lukte in de rechtzaal wel. Want niemand minder dan, wie herinnert zich hem niet, oud politicus Hirsch Ballin, ooit minister van justitie, zat deze rechtzaak voor. Aan beide zijden geflankeerd door twee hulpstaatsraden. Een van de aanwezigen meende er een bekende acteur in te herkennen, maar dat schuiven we maar op de lange reis die we al achter de rug hadden. Nogmaals, de stemming zat er goed in, en de delegatie van Natuurlijk Roderveld was goed voorbereid en klaarwakker. Dat lag bij staatsraad Hirsch Ballin anders. Tijdens het pleidooi van verschillende aanwezigen zagen wij dat de voorzitter moeite had zijn ogen open te houden. Echter toen één van onze leden tijdens zijn pleidooi met prachtige full color foto’s van de situatie aan de Hullenweg op de proppen kwam, was hij er weer helemaal bij. Ook de tegenpartij schoot massaal naarvoren om toch vooral te kunnen zien welk beeldmateriaal getoond werd aan de staatsraden. De niets verhullende foto’s spraken voor zich, de gemeente kon alleen maar uitbrengen dat er wel 100 meter tussen de woningen en het centrum lag. Alsof dat een reden mag zijn om achterkamertjespolitiek te bedrijven en omwonenden met zo’n uitzicht op te zadelen met de bijbehorende geluidsoverlast. Nadat de vereniging haar pleidooi had afgerond, was het de beurt aan de ons bekende jurist die de gemeente vertegenwoordigde. Wij hadden ons voorbereid op een poging van de gemeente om ons niet ontvankelijk te laten verklaren, maar deze bleef tot onze verbazing uit. Het pleidooi van de gemeente spitste zich toe op het feit dat het legitiem zou zijn om bij het kiezen van een locatie voor een azc deze na sluiting van het azc te gebruiken voor een woonwijk. Dit om gebruik te kunnen maken van de infrastructuur. Het bijzondere hiervan is dat in het beginstadium van onze strijd de gemeente deze link altijd heeft ontkend. Als laatste in de rij was een juriste namens het COA aan zet. Naar onze mening is er geen conflict met het COA maar met de gemeente. Dus haar aanwezigheid was wat ons betreft volstrekt overbodig. Het bijbehorende verhaal ook, want verder dan het aantal asielzoekers dat instroomt en de weinigen die uitstromen kwam het niet. Weinig toevoegend dus. Waarschijnlijk heeft de staatsraad het maar half gehoord, want zijn oogleden bleken toch weer wat zwaar te worden. Toch heeft hij meer opgestoken dan wij verwacht hadden, want hij stelde aan wethouder Bakker de volgende vraag: is er een rapport dat ten grondslag heeft gelegen aan de locatiekeuze van het azc en waarin de andere mogelijk in aanmerking komende locaties zijn beschreven. De wethouder probeerde de vraag nog te ontwijken door benepen te roepen: ik was toen geen wethouder, ik hoorde er nog niet bij. Waarop de staatsraad geïrriteerd antwoordde dat hij nu toch B&W van Noordenveld vertegenwoordigde en op grond daarvan nu ook antwoord moest geven. Gemeente, jurist en zelfs de afgevaardigde van het COA begonnen onrustig heen en weer te schuiven en keken elkaar vragend aan; heb jij een rapport gezien? Nee, nooit gezien. Wij wisten dit natuurlijk wel, maar toch vonden we het wederom onthutsend om te moeten concluderen dat er zo slecht is nagedacht over het kiezen van een locatie waar veel omwonenden de dupe van zijn geworden. We mogen dan ook hopen dat het politieke en juridische klimaat rijp is om een gemeente die zo haar werk doet, ook al gaat het over de huisvesting van asielzoekers, terug te fluiten en te veroordelen. De uitspraak is over zes weken.
 drankje |
 hapje |
 naar huis |